Spotkanie 8.

Dzielenie się doświadczeniem od czasu poprzedniego spotkania

1. W jaki sposób rozważania o spotykaniu Chrystusa w liturgii dopomogły Ci do rzeczywistego spotkania z Panem we Mszy świętej?

2. Jak wyglądało Twoje zaangażowanie w uczestnictwo i służbę podczas liturgii, czy udało się podjąć jakąś posługę? Jakie widzisz duchowe korzyści z zaangażowania się w liturgię?

3. Jak przeżywałeś ostatnie Msze święte (np. podsumowującą rozważania kroku ósmego, niedzielne, Triduum Paschalne, może Msza św. w tygodniu), czy coś się zmieniło w porównaniu do przezywania Mszy św sprzed spotkania o liturgii?

Symbole

CEL - ewangelizacjA w środowiskach własnej parafii, wspólnoty czy środowiska zawodowego/szkolnego.

• Odczytanie wezwania do dawania świadectwa 

• Zrozumienie nadprzyrodzonej pomocy — mocy samego Ducha Świętego, dzięki któremu możemy świadczyć. 

• Konieczność stałej modlitwy o moc dawania świadectwa oraz stałej lektury Pisma świętego — by mieć „z czego dawać".

• Zobaczenie swojego świadectwa jako cząstki misji całego Kościoła.

• Zapoznanie uczestników z planem Wielkiej Ewangelizacji Ad Christum Redemptorem ("Do Chrystusa Odkupiciela").

• Zaszczepienie w sercach uczniów Chrystusa potrzeby ewangelizacji wśród własnych znajomych, w małżeństwach, w  rodzinach, środowiskach własnej parafii, wspólnoty czy środowiska zawodowego/szkolnego.

*) Możesz też posłuchać wstępów do kroku 8:

• ze spotkania nt. świadectwa z 2019-04: https://drive.google.com/open?id=1h0VLjbPWqSIlWsgydXKkrCKDTUcn5YkB

• na YouTube: https://youtu.be/ET-1YhQeTx0 

Światło - ŚWIADECTWO W MOCY DUCHA ŚWIĘTEGO 

• Przypomnijmy sobie nakaz świadectwa od Chrystusa i na przykładzie uczniów uświadamia konieczność mocy Ducha Świętego do świadczenia. Aktualizacja na podstawie adhortacji Evangelii nuntiandi pozwala dostrzec dzisiaj zarówno sam nakaz, jak i obiecaną, stale dawaną pomoc Ducha.

• Apostołom Chrystus powiedział: „Beze Mnie nic nie możecie uczynić" (J 15, 5). 

  • Oznacza to, że o własnych siłach człowiek nie może być ani w pełni uczniem, ani tym bardziej świadkiem Chrystusa. Trzeba z pokorą przyjąć nadprzyrodzoną pomoc: dar Ducha Świętego. Czyli przypomnienie o roli Ducha Świętego w życiu chrześcijanina, o konieczności poddania się Jego tchnieniu i mocy (na podstawie kroku trzeciego).

  • Trudności w świadczeniu biorą się z zapominania o konieczności trwania w relacji z Bogiem, zapominania o mocy Ducha Świętego, którego otrzymaliśmy i liczenie na swoje przymioty, siły i intelekt. Nie liczenie na moc Ducha Św., nie modlenie się o nią to właśnie liczenie na własne siły, lub - jeszcze gorzej - z góry przewidywanie i zakładanie, że „się nie uda".

  • Niezwykle istotnym utrudnieniem, a właściwie najczęściej uniemożliwieniem dawania świadectwa jest brak konsekwencji i autentyzmu, "granie", "zgrywanie się".

  • Człowiek, który dał się wciągnąć w zło, ma o wiele większe trudności, by z nim zerwać, niż ten, kto wprawdzie kuszony, ale trwa w dobrym. 

  • Prowadzenie podwójnego życia podważa całkowicie moralny autorytet świadka.

• Świadectwo chrześcijanina jest ofensywne, promieniuje spokojem, mocą i konsekwencją postawy świadków, którzy trwają w relacji z Bogiem. 

• Przykład takiego świadectwa dostarczają Dzieje Apostolskie, taka postawa wyraźna jest u świętego Pawła (w sformułowaniu wielu listów), takim świadectwem chwałę osiągnęli Męczennicy Kościoła pierwszych wieków. Przykłady takiego świadectwa mamy także dzisiaj (np. rodzice wychowujący dzieci w wierze, kapłani duszpasterzujący wiernym, ludzi głoszących Boga ze wspólnot charyzmatycznych, dzieci, które cierpią za wiarę, kobiety bohatersko rodzące i wychowujące dzieci niepełnosprawne, lub oddające życie żeby urodziły się ich dzieci, akcje charytatywne, itd.)

• Przekazując polecenie świadectwa, Chrystus uczynił zeń jedno z najważniejszych zadań dla swoich uczniów. Szczególna pomoc, jaką uczniowie Chrystusa otrzymują, by mogli wypełnić polecenie swojego Mistrza polega na świadomości oraz posiadanej mocy Ducha Świętego. Zaufanie Mu rodzi stanowczość i apostolski zapał.

• Aktualność wezwania do dawania świadectwa. Świat czeka na ewangelię, czeka na świadków Chrystusa. Nie tylko tereny misyjne, także zdechrystianizowane kraje Europy oraz dechrystianizująca się Polska, gdzie materializm praktyczny i kult pieniądza przy równoczesnym odrzucaniu wielu moralnych hamulców prowadzą do utraty przez człowieka wraz z wartościami Bożymi także wielu wartości kształtujących prawdziwe człowieczeństwo. Można przeczytać o tym w adhortacji Evangelii nuntiandi: rozdz. V, n. 50, 54, 55.

• Dzisiaj także działa w Kościele moc Ducha Świętego - nasze świadectwo i dzisiaj odbywa się tylko dzięki Jego światłu i mocy (Evangelii nuntiandi, rozdz. VII, n. 75 oraz Redemptoris missio, rozdz. III). 

• Każdy chrześcijanin od momentu swojego Chrztu uczestniczy zarówno w powołaniu do dawania świadectwa, jak i w darze mocy Ducha Świętego. Przyjęcie Sakramentu Bierzmowania dopełnia tę rzeczywistość i czyni każdego z nas zobowiązanym do świadectwa w mocy Ducha Świętego.

ŻYCIE - Będziecie Mi świadkami, Wielkie posłannictwo 

• Przykłady świadków Chrystusa (animator może rozdać poniższe teksty poszczególnym uczestnikom, którzy po chwili refleksji dzielą się odkrytą charakterystyką postawy świadka):

Dz 4, 5-12 (wykorzystanie każdej okazji);

Dz 4, 18-20 (niezwykle mocne przekonanie o potrzebie świadectwa);

Dz 5, 27-32 (świadomość posiadania Ducha Swiętego);

Rz I, 14-16 (stała gotowość świadczenia); 

I Kor 2, 1-5 (całkowite oparcie się na mocy Bożej); 

Tm 4, 1-5 (obowiązek niezależnie od przeszkód i braku posłuchu); 

1 P 3, 15 (konieczność obrony i uzasadnienia swej wiary). 

• Ostatecznym sensem świadectwa jest zbawienie innych.

Mk 16, 15-16; 

1 J 1, 1-3 („współuczestnictwo z nami") 

• Czy postawa Świadectwa daje mi radość? 

Por. Łk 10, 17-22.

• Czy jestem gotowy nawet przyjąć cierpienie z powodu mojego Świadectwa? 

Por. Dz 5, 40-42.

• (Mt 5, 16) „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”  

  • Zestawienie przeszkód w dawaniu świadectwa i jego skuteczności: 

    • bojaźń wynikająca z małej wiary, braku zaufania w Bożą moc, braku świadomości mieszkającego we mnie Ducha Świętego (czy nie wstydzę się być dobrym, a może „zgrywam się na gorszego niż jestem"); 

    • egoistyczny brak poczucia odpowiedzialności za braci i siostry, moja pycha („ja nie jestem taki jak oni");    

    • niekonsekwencja i brak autentyczności mojej postawy, dwulicowość (por. wskazania dla animatora).

• Do kogo ma być adresowane moje świadectwo? Na podstawie lektury fragmentów rozdziału V adhortacji Evangelii nuntiandi można wyróżnić następujące kręgi odbiorców:

  • najbliźsi

    • w domu, 

    • w szkole (pracy), 

    • w środowisku koleżeńskim

  • W Kościele

    • obojętni religijnie, „niepraktykujący" (n. 56);  

    • wszyscy chrześcijanie, potrzebujący stałego pogłębienia (n. 57).

  • w świecie:  

    • nie znający Chrystusa i Jego Ewangelii (n. 51);

    • wyznający religie niechrześcijańskie (n. 53);

    • ateiści (n. 55); 

• Który krąg odbiorców ewangelizacji dotyczy środowiska mojego życia? Za kogo powinienem czuć się najbardziej odpowiedzialny?

Modlitwa indywidualna

• Świadectwo jako zasadniczy nakaz Chrystusa:

Mt 5, 13-16;

(Mt 5, 16) „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie"

Mt 28, 16-20 

Mk 6, 7-13;

Mk 10, 5-8;

Mk 16, 15-18; 

Łk 10, 1-12;                          

Łk 21, 12-13;

Łk 24, 46-48;

 J 15, 26-27;

Dz 1, 8;

• Równocześnie jednak Chrystus obiecuje pomoc Ducha Świętego, który umocni uczniów do składania świadectwa, zwłaszcza w czasie przeciwności i prześladowań:

J 14, 26;

J 15, 26;

Mt 10, 17-20;

Łk 12, 11-12;

Łk 24, 49;

Dz 1, 8;

• Świadectwo dane Chrystusowi jest konieczne, by móc nazywać się Jego uczniem i zostać przyjętym przez Niego w królestwie Ojca:

Mt 10, 32-33

• Bez Chrystusa nic nie możemy uczynić: 

(J 15, 5): „Beze Mnie nic nie możecie uczynić" 

• Czy mam świadomość mieszkania we mnie Ducha Świętego? Kiedy o tym najbardziej zapominam? A kiedy właśnie ta świadomość jest dla mnie najbardziej potrzebna?

• Przykład świadectwa Jana o zmartwychwstałym Jezusie - czyli fragment Ewangelii św. Jana (J 21,1-14):

"Jezus znowu ukazał się nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: Idę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Idziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy macie co na posiłek? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko - tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im - podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał"

Rozmowa w grupie

• 1. Zestawmy sobie w przekroju całej historii zbawienia, na przykładach z Pisma Św., obserwacji życia codziennego innych ludzi, własnego doświadczenia, jak wygląda misja świadczenia? 

  2. Spróbujmy wyszczególnić poszczególne etapy realizacji misji świadczenia: 

     1. posłanie,

     2. przygotowanie,

     3. realizacja, 

     4. zbieranie owoców, 

     5. oddawanie chwały Bogu

     6. ... 

  3. Co się dzieje na każdym z tych etapów?

  4. Skonkretyzujmy nasz apostolski i ewangelizacyjny wysiłek, zwracając uwagę na potrzeby środowisk, w których żyjemy. 

  5. Zróbmy rachunek sumienia i rewizję życia (czy może nie daję świadectwa, albo daję anty-świadectwo?) ku bardziej konsekwentnemu i aktywnemu włączeniu się w misję Kościoła

Modlitwa POSŁANYCH i za tych, do których będziemy posłani

• Spróbujmy sformułować własną modlitwę do Ducha Świętego o dar i moc do świadectwa, o wsparcie w konkretnych działaniach, a także o ludzi, do których świadectwo ma być adresowane.

• Módlmy się przez miesiąc żarliwie do Ducha Świętego, o światło i moc do posługi świadectwa wobec najbliższego otoczenia.

Celebracja

Plan Wielkiej Ewangelizacji "Ad Christum Redemptorem"

Relacja z Ewangelizacji Parafii w Ostrołęce

Świadectwa

Jeśli chcesz się czymś podzielić - ... ? Napisz

Materiały dodatkowe

• 1. Cenną pomocą będzie lektura adhortacji Pawła VI o ewangelizacji w świecie współczesnym Evangelii nuntiandi z 1975 r. oraz encykliki Jana Pawła II Redemptoris missio o stałej aktualności posłania misyjnego, z roku 1990. Dokumenty te pozwolą nam zobaczyć problematykę ewangelizacyjnego świadectwa w skali całego świata.

  2. Plan wielkiej ewangelizacji "Ad Christum Redemptorem"

  3. Materiały dotyczących świadectwa:

     1. w programie Oazy I stopnia (dzień XII) i 

     2. 11 rozmów utrwalających (rozmowa 10), 

     3. oraz materiały kroku trzeciego o roli Ducha Świętego w życiu chrześcijanina.